window.dataLayer = window.dataLayer || []; function gtag(){dataLayer.push(arguments);} gtag('js', new Date()); gtag('config', 'AW-10827022417'); (function(w,d,s,l,i){w[l]=w[l]||[];w[l].push({'gtm.start': new Date().getTime(),event:'gtm.js'});var f=d.getElementsByTagName(s)[0], j=d.createElement(s),dl=l!='dataLayer'?'&l='+l:'';j.async=true;j.src= 'https://www.googletagmanager.com/gtm.js?id='+i+dl;f.parentNode.insertBefore(j,f); })(window,document,'script','dataLayer','GTM-N8327BQ');
×
Odstawienie dziecka od piersi

Odstawienie dziecka od piersi to proces, w którym dieta dziecka przestaje polegać na podawaniu mleka matki, a zaczyna opierać się na innych źródłach pożywienia. Taka rewolucja dietetyczna niesie za sobą wiele zmian, nie tylko w aspekcie żywienia i mikrobiologii układu pokarmowego malucha, ale i w psychice matki i dziecka.

Moment zakończenia karmienia piersią bywa tematem kontrowersyjnym. Po pierwsze ze względu na różne opinie co do wieku, w którym dziecko „powinno” przestać ssać pierś matki. Po drugie zaś jest to wydarzenie niezwykle trudne i emocjonalne, zarówno dla dziecka jak i dla samej mamy.

Kiedy odstawić dziecko od karmienia piersią?

Światowa organizacja zdrowia (WHO) zaleca, aby przez minimum 6 miesięcy niemowlę było karmione wyłącznie piersią. Po tym czasie zaleca utrzymanie karmienia z jednoczesnym wprowadzeniem pokarmów uzupełniających do końca 2. roku życia. Należy również pamiętać, że mleko (czy to z piersi czy modyfikowane) powinno być podstawą żywienia dziecka do końca 1. roku życia. Co jednak ważne żadna instytucja nie wyznaczyła górnej, obligatoryjnej granicy dla karmienia piersią, pozostawiając tę decyzję w gestii matek i dzieci. Badania jednak udowadniają, że im dłużej tym lepiej! Średnia długość karmienia liczona dla świata wynosi 3,8 roku, w naszym obszarze kulturowym za długie karmienie piersią lub mlekiem kobiecym (odciąganym i podawanym dziecku) uważa się karmienie ponad 12 miesięcy.

Jak odstawić dziecko od piersi?

Z zakończeniem karmienia piersią wiążę się wiele małych życiowych zmian i rewolucji, które mogą urastać do ogromnych problemów. Dla dziecka kończy się pewien okres — staje się nieco mniej zależne od mamy co wywiera duży wpływ na dalszy rozwój a jego organizm przestawia się na przyjmowanie wyłącznie pokarmów stałych. Dla mamy zaś to często trudny psychicznie czas, w którym może odczuwać smutek za „utraconą” więzią, nachodzą ją samokrytyczne myśli: „jestem złą matką, bo zabieram dziecku coś tak cennego jak naturalny pokarm” itp. Będąc mamą zmagającą się z „żałobą po karmieniu piersią” warto pamiętać, że za spadek nastroju po części odpowiadają zmiany hormonalne zachodzące w organizmie w czasie odstawiania od piersi.

Zakończenie laktacji wiąże się ze spadkiem poziomu prolaktyny i oksytocyny — dwóch hormonów, które nie tylko umożliwiają pojawienie się mleka, ale także mają wpływ na funkcjonowanie mózgu. Prolaktyna, która odpowiada za produkcję pokarmu, ma działanie relaksujące i uspokajające, a oksytocyna, odpowiadająca za wypływ mleka z piersi, ułatwia tworzenie więzi i poprawia nastrój. Nie dziwi więc, że spadek tych hormonów w organizmie kobiety może skutkować złym samopoczuciem.

Karmienie piersią jednak odstawić kiedyś trzeba. Jednym z możliwych scenariuszy jest, tak zwane samoodstawienie. Mówimy o nim gdy to dziecko samo chce zakończyć karmienie. Niektóre kobiety uważają taką sytuację za idealną, inne zaś bardzo emocjonalnie przeżywają „odrzucenie” przez dziecko. Ważne jest jednak, aby rozpoznając sygnały samoodstawienia (dziecko przestaje domagać się piersi, odwraca się od niej w porze posiłków, przed snem nie sięga rączką do dekoltu mamy a głodne z zainteresowaniem pokazuje na kuchenny blat) przedłożyć decyzję dziecka ponad swoją potrzebę kontynuacji karmienia i nie zmuszać malucha do ssania piersi, gdyż może to u niego wywołać niepożądane emocje i negatywne skojarzenia z karmieniem. Według przeprowadzonych w tej dziedzinie badań, dzieci odstawiają się same od piersi od 1,5 roku do ok. 6 roku życia — czasem jednak dzieci rezygnują wcześniej. Jeśli jednak półroczne niemowlę nagle przestaje ssać pierś, należy poszukać przyczyny awersji do naturalnego karmienia i skonsultować się z pediatrą lub doradcą laktacyjnym, gdyż taka sytuacja może być objaw choroby lub ząbkowania.

Drugim scenariuszem jest odstawienie wychodzące z inicjatywy mamy. W takim wypadku należy pamiętać aby proces ten przebiegał powoli i stopniowo. Gwałtowne odstawienie dziecka może wywołać u niego objawy depresji, smutek, niepokój i płacz. Ponadto nie warto zaczynać odstawiania dziecka od piersi w momentach nieprzyjemnych dla niego: szczepienie, choroba, ząbkowanie. Dodatkowo nie zaleca się rozpoczynać odstawienia w lecie podczas upałów, gdyż organizm może nie poradzić sobie ze zmniejszoną ilością dostarczanych dotychczas płynów (jeśli konieczne jest rozpoczęcie odstawienia latem, należy pamiętać o podawaniu dziecku większej ilości płynów).

Im dłużej trwa odstawienie od piersi przez mamę, tym lepiej. Dając sobie i dziecku czas możemy być pewne, że następujące zmiany będą łatwiejsze do przyswojenia zarówno fizycznie jak i mentalnie. Możemy w tygodniowych (lub nieco dłuższych) odstępach rozpocząć zastępowanie jednego posiłku z piersi zbilansowanym posiłkiem stałym. Warto zaznaczyć, iż nie zaleca się przy odstawianiu zastępowania karmienia piersią mlekiem modyfikowanym. W tym czasie bilansujemy dietę malucha tak, aby formuła nie musiała znajdować się w diecie dziecka. Ponadto odstawiając dziecko od naturalnego karmienia nie warto zastępować piersi butelką, gdyż po odstawieniu od piersi czeka nas drugie odstawienie — od butelki.

Kontakt

Jeśli masz pytania napisz lub zadzwoń!

Nasi eksperci są do Twojej dyspozycji od poniedziałku do piątku od 07:00 do 15:00

Kontakt

WIOSENNA PROMOCJA %% Rabaty do -60%